Winna tradycja Kampanii ma swoje początki w uprawach Etrusków i Greków, którzy uważali tę ziemię za idealną do zakładania winnic. Ich zdanie podzielał Pliniusz Starszy - historyk i pisarz rzymski, który w swej Historii naturalnej opisał ten region jako wprost stworzony do produkcji win. W epoce rzymskiej Pompeje były istotnym punktem na enologicznej mapie Imperium, a amfora wina falerno, które było pierwszym wielkim winem Półwyspu Apenińskiego i cieszyło się dobrą sławą za panowania Juliusza Cezara, potrafiła kosztować tyle, co niewolnik. Winiarskie znaczenie Kampanii zaczęło spadać wraz z upadkiem Cesarstwa, aby nabrać po raz kolejny znaczenia w okresach Renesansu oraz Baroku. Około roku 1700 następuje ponowne obniżenie jakości win kampańskich, a miłośnicy fiano, greco czy aglianico będą musieli tym razem czekać aż do 1980 roku, aby historia zmieniła bieg. Warto było jednak uzbroić się w cierpliwość. Współcześni winiarze z Kampanii nie ulegają modom na uprawę szczepów międzynarodowych, ale pielęgnują autochtoniczne odmiany winorośli, a owoce ich pracy mogą bez kompleksów konkurować jakością z bardziej znanymi na świecie winami włoskiej Północy.